Σήμερα διαβάζω: "Λευκή Ορχιδέα" της Καίτης Οικονόμου

"Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ'αγαπώ". Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. "Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου - όλη, ακούς;"

Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία. Η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος. Κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο.

Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες. Ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της - ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική.

Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

Ενώ όταν ξεκινάς να διαβάζεις αυτό το βιβλίο μαθαίνοντας τους χαρακτήρες σιγά σιγά, όσο προχωράει η πλοκή τόσο περισσότερο δεν σε αφήνει να βαρεθείς και θέλεις να μάθεις άμεσα την συνέχεια. Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από την Καίτη Οικονόμου και μου αρέσει πολύ ο άμεσος και χωρίς περίτεχνα στοιχεία τρόπος γραφής της. Υπέροχο βιβλίο που σίγουρα θα μείνει για πολύ καιρό χαραγμένο στο μυαλό μου...

Φιλιά