Σήμερα διαβάζω... 'Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Νίκου Καζαντζάκη

Γεια σας και πάλι!
Αποφάσισα σήμερα η στήλη να έχει μια γεύση από την Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε. Στο πνεύμα λοιπόν των ημερών, το σημερινό βιβλίο που θα σας προτείνω είναι από τα πιο γνωστά βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη.

Στη Λυκόβρυση, ένα ελληνικό χωριό της Ανατολής, υπάρχει το έθιμο να γίνεται η αναπαράσταση των Παθών κάθε επτά χρόνια. Ο παπα-Γρηγόρης με τους προεστούς επιλέγουν τα πρόσωπα που θα λάβουν μέρος: το Χριστό θα υποδυθεί ο Μανολιός, ένας απλός βοσκός, τον Ιωάννη, ο Μιχελής, ο γιος του άρχοντα Πατριαρχέα, τον Ιούδα ο Παναγιώταρος, τη Μαγδαληνή, η χήρα Κατερίνα.
Αργά το απόγευμα, καταφθάνουν πρόσφυγες από ένα άλλο χωριό, καταδιωγμένοι από τους Τούρκους. Ζητούν βοήθεια, αλλά ο παπα-Γρηγόρης τους διώχνει, λέγοντας οτι φέρνουν μαζί τους επιδημία χολέρας.
Οι πρόσφυγες, με επικεφαλής τον παπα-Φώτη, καταφεύγουν στο άγριο βουνό της Σαρακήνας.

Μετά από την επιλογή του στο ρόλο του Χριστού, ο Μανολιός αλλάζει μέρα με τη μέρα. Χωρίζει την αρραβωνιαστικιά του και αποφασίζει να φτάσει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πνευματική, ψυχική και σωματική αγνότητα, με οδηγό τον παπα-Φώτη. Μάλιστα, στο πανηγύρι του προφήτη Ηλία, υπερασπίζεται τους πρόσφυγες και μιλά για την αξία της αγάπης και του ελέους, προκαλώντας την αντίδραση των συγχωριανών του και την οργή του παπα-Γρηγόρη.

Στο μεταξύ πεθαίνει ο Πατριαρχέας και ο Μιχελής αποφασίζει να μοιράσει την περιουσία του στους πρόσφυγες. Όταν εκείνοι έρχονται στη Λυκόβρυση να παραλάβουν τα κτήματα, ο παπα-Γρηγόρης κηρύσσει το Μιχελή ανισόρροπο και ξεσηκώνει τους ντόπιους. Μετά το βίαιο θάνατο του αδελφού του στη σύγκρουση που ακολουθεί, ο παπα-Γρηγόρης υποδεικνύει στον αγά το Μανολιό ως υπαίτιο όλων των συμφορών. Πετυχαίνει την καταδίκη του και την παράδοσή του στους εξαγριωμένους χωρικούς.
Πηγή: http://www.greekbooks.gr/

Δεν θα σας πω πολλά για αυτό το βιβλίο, μια και ο Καζαντζάκης είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους συγγραφείς παγκοσμίως. Το βιβλίο αυτό το διάβασα όταν ήμουν ακόμα στο γυμνάσιο κι όμως μένει ακόμα αποτυπωμένο στη μνήμη μου. Όσο περνάνε τα χρόνια βλέπω πόσο διαχρονικό είναι και πόσο παίρνουν καινούρια ζωή τα νοήματα και τα μηνύματά του - όσο αυξάνονται και οι δικές μου εμπειρίες από τη ζωή και τους ανθρώπους.
Τον συγγραφέα αυτόν ο καθένας από μας τον ανακαλύπτει με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χρόνο.
Εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο και ήρεμο Πάσχα κοντά στους αγαπημένους σας και σας αφήνω με μερικές γραμμές από το απίστευτο αυτό βιβλίο.

• Μπόρα είναι μαθές η ζωή, θα περάσει!
• Θεριό 'ναι η καρδιά του ανθρώπου. Θεριό ανήμερο...Χριστέ μου, μήτε εσύ μπόρεσες να τη μερώσεις.
• Ο Χριστός είναι παντού, τριγυρίζει απόξω από το χωριό μας, χτυπάει την πόρτα μας, στέκεται και ζητιανεύει απόξω από την καρδιά μας. Φτωχός, πεινασμένος, άστεγος είναι ο Χριστός.
• Ο διάολος μπορεί και μπαίνει μονάχα στην Κόλαση, ο άγγελος μπορεί και μπαίνει μονάχα στον Παράδεισο. Ο άνθρωπος όπου θέλει!
• Εύκολο να θυσιάσεις στο Θεό το τίποτα, δύσκολο να θυσιάσεις τα πάντα.

Πηγή: http://logomnimon.wordpress.com/